Gdzieś tam hen, ponad Gór Mglistych chłód II

Hm... Link jest tutaj: https://www.youtube.com/watch?v=2oc7tl_5AdM, ale jeśli mam być szczera... te "wymyślone fragmenty" już mi tak dobrze nie brzmią. Są trochę chaotyczne i po prostu... za długie.
Przypomina mi się mój Księżyc i to, jak potrzebowałam kilku zwrotek na jeden dialog ;)
No, ale nic - tłumaczenie jak zwykle na szybko, nawet bez jakiejkolwiek korekty... Ech, ten przedświąteczny brak czasu... :)

Song of the Lonely Mountain II

Far over the misty mountains cold To dungeons deep and caverns old We must away ere break of day To claim our long forgotten gold. The wind was on the withered heath, But in the forest stirred no leaf: There shadows lay by night and day, And dark things silent crept beneath. The wind came down from mountains cold, And like a tide it roared and rolled. The branches groaned, the forest moaned, And leaves were laid upon the mould. The wind went on from West to East; All movement in the forest ceased. But shrill and harsh across the marsh Its whistling voices were released. The grasses hissed, their tassels bent, The reeds were rattling, on it went. O'er shaken pool under heavens cool, Where racing clouds were torn and rent. It passed the Lonely Mountain bare, And swept above the dragon's lair: There black and dark lay boulders stark, And flying smoke was in the air. It left the world and took its flight Over the wide seas of the night. The moon set sail upon the gale, And stars were fanned to leaping light. Under the Mountain dark and tall The King has come unto his hall! His foe is dead, the Worm of Dread, And ever so his foes shall fall! The sword is sharp, the spear is long, The arrow swift, the Gate is strong; The heart is bold that looks on gold; The dwarves no more shall suffer wrong. The dwarves of yore made mighty spells, While hammers fell like ringing bells In places deep, where dark things sleep, In hollow halls beneath the fells. On silver necklaces they strung The light of stars, on crowns they hung The dragon-fire, from twisted wire The melody of harps they wrung. The mountain throne once more is freed! O! Wandering folk, the summons heed! Come haste! Come haste! Across the waste! The king of friend and kin has need. Now we call over the mountains cold, 'Come back unto the caverns old!' Here at the Gates the king awaits, His hands are rich with gems and gold. The king has come unto his hall Under the Mountain dark and tall. The Worm of Dread is slain and dead, And ever so our foes shall fall! Farewell we call to hearth and hall, Though wind may blow and rain may fall, We must away, ere break of day Far over the wood and mountain tall. To Rivendell, where Elves yet dwell In glades beneath the misty fell. Through moor and waste we ride in haste And whither then we cannot tell. With foes ahead, behind us dread, Beneath the sky shall be our bed, Until at last our toil be passed, Our journey done, our errand sped. We must away! We must away! We ride before the break of day

Gdzieśtam hen, ponad Gór Mglistych chłód Do jaskiń swych i starych grot Musimy iść, nim wstanie świt Odzyskać utracony skarb. Choć wiatry wiały na wrzosowiskach Nie było liści w dzikich lasach Na ziemię spadł odwieczny cień Pełen złych, ciemnych stworzeń Wicher przefrunął nad szczytami gór I gniewną falą ruszył w dół Zajęczał las, skłoniły się Przed wiatrem gałęzie bezlistne To wiatr z zachodu pognał na wschód Drzewa zamilkły, czując jego chłód Lecz bagna rwąc, przeleciał dmąc Uwolnił jęk, uwolnił gwizd Ponad polami, ponad niebem dął Połamał trzciny, trawy zgiął Kłaniały się, wiedziały, że W górze gna chmury, noce i dnie Ominął łysy Ereboru szczyt Nad Smauga leżem prześlizgnął się Gdzie czarny głaz, gdzie ciemny dym Miał tylko trwać, przez wieczny czas Zostawił świat, odleciał gdzieś Ponad morzami, w głęboką czerń Tysiące gwiazd rozbłysło wraz Powrócił księżyc na nieba szlak Pod Górę ciemną, Górę wysoką Powrócił władca z daleka Nie żyje wróg, gdzie zginął, tam Polegną inni u Góry bram Ostry jest miecz i topór ich I jest śmiertelny strzały świst Zza mocnych bram krasnali śpiew Koniec cierpienia odważnych serc Krasnoludzki czar znowu trwa I znów się niesie młotów dźwięk jak dzwon W kopalniach, gdzie mrok kryje się W komnatach, w przepaściach bez dna Kowale skryli światło gwiazd W srebrzystych dziełach i ognia blask W koronach by zachwycać nim Zamknęły księżyc, słońce ukryły I znów Erebor wolny jest Wędrowny ludu, tutaj skryj się Przybywaj, gdy Król wzywa cię Przyjaciół wzywa, wzywa rodzinę Teraz wołamy przez Gór Mglistych chłód “Do starych grot, do jaskiń wróć!” Przy bramie Król powita cię Klejnotów jego pełne są ręce Dziś król powrócił do swoich sal, Do Ereboru, opodal Dal Smok martwy i, niech wiedzą, że Tak skończą wszyscy króla wrogowie! Żegnajcie wrzosy, Góro witaj nam Niech pada deszcz i niech wiatr gna, Musimy iść, nim wstanie świt Przez lasy, góry, do naszych skał Do Rivendell, gdzie elfy są, Do mglistych dolin krasnoludy śpieszą Nie mówiąc gdzie, chcą wymknąć się, Przez torfowiska pośród gęstych kniej Przed nimi wróg, za nimi śmierć Ogromny trud, nie tracą serc Zadanie ich, to biec co sił Odpocząć w domu, podróż kończy się. Musimy iść, musimy iść! Ruszamy zanim wstanie świt!